Sprawozdanie z wycieczki do Warszawy

Szczegóły

Utworzono: 18-12-12

Jolanta Chromiec

Po długiej, ale przyjemnej podróży, dotarliśmy do stolicy. Na początku skierowaliśmy się w stronę Rynku Starego Miasta, gdzie znajduje się Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza.

Tam podziwialiśmy interesujące eksponaty. Największą uwagę zwróciliśmy na ekspozycję dotyczącą życia i twórczości Adama Mickiewicza. Z opowieści pani przewodnik usłyszeliśmy, że wystawę tę tworzy około 500 eksponatów. Były to m.in. rękopisy Mickiewicza, fragmenty korespondencji, pierwodruki jego utworów, a także pamiątki po poecie – jego kufer podróżny, obrazek z nowogródzkiego domu, portrety rodzinne, opończa samego poety oraz liczne fotografie. Ekspozycja została podzielona na części, które opowiadają o jego drodze życiowej i poetyckiej. Godne uwagi były eksponaty związane z bohaterami jego dzieła – „Pana Tadeusza”. Zobaczyliśmy słynny „scyzoryk” Gerwazego, strój szlachecki i wiele innych, równie ciekawych przedmiotów.

Po interesującej lekcji muzealnej udaliśmy się na spacer po Warszawie. Po drodze zwróciliśmy uwagę na pomniki upamiętniające ludzi, dzięki którym dzisiaj możemy żyć w wolnym kraju. Na ulicy Podwale, przy Murach Obronnych ujrzeliśmy Pomnik Małego Powstańca. Upamiętnia on najmłodszych uczestników Powstania Warszawskiego w 1944r. Niedaleko zobaczyliśmy Pomnik Jana Kilińskiego, który dowodził szturmem mieszkańców Starego Miasta na siedzibę ambasadora rosyjskiego w czasie insurekcji kościuszkowskiej. Udaliśmy się również na Plac Krasińskich, przy którym znajduje się Pomnik Powstania Warszawskiego oraz Pałac Krasińskich. Bardzo ciekawym obiektem był Pomnik Poległym i Pomordowanym na Wschodzie, który znajduje się u zbiegu ulic Muranowskiej i gen. Władysława Andersa. Pomnik przedstawia krzyże na torach kolejowych, a na każdym podkładzie znajduje się nazwa miejscowości znanej z kaźni w ZSRR. Został wybudowany ku czci Polaków poległych i pomordowanych na Wschodzie, a w szczególności wywiezionych na Syberię oraz ofiar zbrodni katyńskiej.

Następnie udaliśmy się na Powązki. Jest to wyjątkowe miejsce. Pochowani są tam bohaterowie narodowi, jak również wrogowie. Ten cmentarz stał się miejscem szczerego i wiecznego pokoju między nimi. Spacerując Aleją Zasłużonych zwróciliśmy uwagę na nagrobki znanych osób. Był to np. grób lekkoatlety, Zdzisława Krzyszkowiaka, mistrza olimpijskiego i europejskiego oraz rekordzisty świata, którego żona pochodzi z Sarnak. Ujrzeliśmy także grób płk. Ryszarda Kuklińskiego, szeregowego Sił Zbrojnych PRL-u, Zastępcy Szefa Zarządu I Sztabu Generalnego WP, Bronisława Geremka - historyka i polityka, ministra spraw zagranicznych w latach 1997–2000, przewodniczącego Unii Wolności w latach 2000–2001, kawalera Orderu Orła Białego. Pochowani są tam też m.in. Aleksander Kamiński – autor książki „Kamienie na szaniec” oraz jej główni bohaterowie: Rudy (Jan Bytnar), Alek (Aleksy Dawidowski) i Zośka (Tadeusz Zawadzki), których pamięć uczciliśmy chwilą ciszy. Główną uwagę chłopców zwróciły nagrobki Kazimierza Deyny – znakomitego piłkarza, króla strzelców Igrzysk Olimpijskich w Monachium w 1972 roku oraz Kazimierza Górskiego – zasłużonego polskiego trenera piłkarskiego. Widzieliśmy też groby artystów: Jana Machulskiego – aktora teatralnego i filmowego, i reżysera, Adama Hanuszkiewicza – aktora, wieloletniego dyrektora artystycznego Teatru Narodowego oraz Teatru Nowego, Janusza Morgensterna – reżysera i producenta filmowego oraz Jacka Kaczmarskiego – poety, kompozytora i piosenkarza, znanego głównie z piosenek o tematyce historycznej, np. „Mury”, czy „Nasza klasa”. Zwróciliśmy też uwagę na nagrobek Władysława Kopalińskiego, autora m.in. „Słownika mitów i tradycji kultury”, z którego bardzo często korzystamy na lekcjach języka polskiego, Jacka Kuronia – polityka, historyka, kawalera Orderu Orła Białego i gen. Sławomira Petelickiego – generała brygady Wojska Polskiego, pomysłodawcy i pierwszego dowódcy Jednostki Wojskowej 2305 (GROM). Na końcu poszliśmy pod Pomnik Ofiar Katastrofy Smoleńskiej. Jest on wykonany z białego kamienia, przedstawia dwie bryły, z których jedna wygląda na przełamaną i zapadającą się w ziemię. Pochowanych jest tam 28 ofiar katastrofy.

Po spacerze udaliśmy się do McDonald’s. Był to dla nas czas na posilenie się, odpoczynek, rozmowy między sobą i dzielenie się dotychczasowymi wrażeniami.

Najedzeni udaliśmy się do Teatru Buffo. Po drodze jeszcze nie spodziewaliśmy się tego, jak wspaniałe przeżycia wywrze na nas spektakl „Metro”, grany już ponad 20 lat. Musical opowiadał o grupie młodych artystów, którzy wystawiają spektakl w podziemiach metra. Artyści otrzymują wielką szansę zaistnienia w prawdziwym teatrze. Jest to piękna historia o marzeniach, rozczarowaniach, pasji, władzy pieniądza, a przede wszystkim o wielkiej, romantycznej miłości. Gra aktorska, śpiew i taniec artystów teatru były wspaniałą ucztą dla duszy. Każda wyśpiewana nuta przenika w głąb serca widza. Oglądanie tej sztuki to przeżycie nie do opisania.

Po wyjściu z teatru, pełni wrażeń skierowaliśmy się w stronę autobusu. Niestety nasze przygody dobiegały końca. W czasie drogi powrotnej nie sposób było się nudzić. Wspólnie rozmawialiśmy o swoich przeżyciach. Do Sarnak wróciliśmy około północy. Byliśmy już zmęczeni, ale za to pełni wspaniałych doznań, nowych doświadczeń i wiedzy, która na pewno przyda się nam w życiu. Myślę, że ten wyjazd był udany. Bardzo się cieszę, że mogłam uczestniczyć w takiej wycieczce i chętnie wybrałabym się na nią jeszcze raz.

Joanna Bartoszuk, kl. III b

ZDJĘCIA